Industrializacja – Autonomizacja Pojazdów I Rozwój Napędów Alternatywnych

Wyzwania, przed jakimi stoi obecnie polska branża transportowa, będą miały decydujący wpływ na rozwój tego sektora w najbliższej dekadzie. Oprócz zmian przepisów europejskiego Pakietu Mobilności ogromny wpływ na usługi transportowe będzie miała także digitalizacja i industrializacja. Zgodnie z opinią ekspertów industrializacja dokona wielkiej rewolucji w sektorze transportu drogowego rzeczy i zmniejszy lukę podaży kierowców.

Przekształcanie branży z tradycyjnej w uprzemysłowioną nastąpi za sprawą dwóch czynników technologicznych.

1. Autonomizacja pojazdów – pozwoli obniżyć koszty działalności o ok. 15% do 2025 r. dzięki zmniejszeniu kosztów pracy, a potencjalnie nawet do poziomu niższego o ok. 28% w okolicy 2030 r. w porównaniu z 2016 r. Przyczyni się również do spadku zapotrzebowania na kierowców i wzrostu zapotrzebowania na specjalistów zajmujących się obsługą systemów autonomicznych (w zakresie programowania, konfiguracji, utrzymania, bieżącego nadzoru).
2. Rozwój napędów alternatywnych – dostosuje branżę do rosnących wymagań w zakresie emisji CO2 i długookresowo umożliwi ograniczanie kosztów transportu, jednak wpływ ten będzie można zaobserwować nie prędzej niż w perspektywie 2025 r. Krótkoterminowo, silnik diesla pozostanie standardem, ponieważ obecnie dominuje w branży. W transporcie ostatniej mili, w tym na terenach miejskich można spodziewać się szybszej popularyzacji pojazdów elektrycznych i na CNG, zaś na połączeniach długich można spodziewać się szybszej popularyzacji pojazdów z napędem na LNG. Napęd wodorowy w transporcie drogowym rzeczy w Europie pozostaje obecnie w fazie testów.

Rozwój nowych technologii wiąże się z wysokimi nakładami, dlatego rozwiązania w zakresie autonomii i nowych napędów będą łatwiej dostępne dla dużych przewoźników, o większych zdolnościach inwestycyjnych, co może stanowić czynnik zwiększenia poziomu koncentracji w branży.

• Technologie związane z autonomizacją pojazdów są obecnie w fazie testów. Dlatego zastosowania pojazdów autonomicznych na większą skalę można spodziewać się po roku 2025. Z tego samego powodu, w pierwszej kolejności można oczekiwać ich szerszego zastosowania poza obszarami miejskimi (na autostradach) oraz na terenach zamkniętych. W połowie najbliższej dekady popularna stanie się częściowa autonomizacja w postaci konwojowania pojazdów z jednym kierowcą prowadzącym kilka pojazdów. Dopiero bliżej roku 2030 będzie można obserwować wdrożenia w większej skali pojazdów w pełni zautonomizowanych.
• W zakresie napędów alternatywnych, do użytku trafiły pojazdy np. z napędem LNG. Pojazdy z napędem elektrycznym pojawiają się również w transporcie ostatniej mili w miastach, tam gdzie konieczność ładowania pojazdu nie stanowi ograniczenia dla jego działania. Na rynku europejskim nie pojawiły się jeszcze samochody ciężarowe o napędzie wodorowym – napęd taki stosuje się już np. w autobusach miejskich, jednak na bardzo ograniczoną skalę. Barierą dla popularyzacji napędów alternatywnych jest przede wszystkim brak infrastruktury ładowania/tankowania oraz wysoki koszt produkcji, który przekłada się na niekonkurencyjną cenę pojazdów. Dlatego dla ich popularyzacji konieczne jest wsparcie ze strony administracji publicznej i nie należy się spodziewać dużej skali ich zastosowania przed rokiem 2025.

Przedsiębiorcy transportowi powinni wdrażać zaawansowane rozwiązania technologiczne w obszarze autonomizacji i napędów alternatywnych, aby zmniejszać koszty w długiej perspektywie czasu. Krótkoterminowo zwiększą one niezbędny poziom nakładów inwestycyjnych. Kluczem do sukcesu na rynku będzie zwiększanie marż dzięki przewagom technologicznym skutkującym zmniejszeniem kosztów pracy oraz kosztów użytkowania infrastruktury. Rozwiązania te mogą jednak okazać się za drogie dla małych przewoźników.

Administracja państwowa powinna stwarzać warunki dla wdrażania nowych rozwiązań w zakresie automatyzacji, autonomizacji oraz rozwoju nowych napędów (przykładowo w zakresie rozwoju infrastruktury do ładowania/zasilania, ulg podatkowych, ulg za oferowanie infrastruktury, efektywnego i właściwego wykorzystania funduszu niskoemisyjnego).